Nowa Filharmonia w Szczecinie

Pomysł wyodrębnienia orkiestry składającej się z samych wiolonczelistów pochodzi jeszcze z czasów Pablo Casalsa, a już w roku 1915 wykonano „Hymn” Klengela - pierwszy utrzymany w tradycji romantycznej utwór napisany dla 12 wiolonczeli. W latach 70-tych pojawiły się kolejne kompozycje pisane specjalnie dla zespołu wiolonczelistów. Stało się to impulsem do stworzenia zespołu zdolnego tego typu kompozycje i aranżacje prezentować szerokiej publiczności - początkowo w Niemczech, a potem, dzięki wyjątkowej wirtuozerii i urokowi takiego składu - na całym świecie.

Są unikalni. Każda orkiestra ma sekcję wiolonczelistów, jednak nigdzie na świecie taka grupa instrumentów nie tworzy odrębnego zespołu, odnoszącego w dodatku prawdziwie światowe sukcesy. Występować mogą tylko wówczas, gdy nie koncertuje cała orkiestra. Są instytucją samą w sobie. Grają wspólnie ponad 30 lat i choć skład zespołu ulegał przez te lata zmianom, nadal są niezrównani. Jedyne w swoim rodzaju brzmienie „12 Berlińczyków” często naśladowano, nigdy jednak nie osiągając ich poziomu.

Rozbudowana rytmika, niezwykłe efekty dźwiękowe, subtelne pasaże solowe - wszystko to jednocześnie i bez udziału dyrygenta. 12 wiolonczelistów osiąga wyżyny perfekcji, epatując przy tym dużą dozą humoru i wysmakowaną brawurą, a grają przecież na bardzo drogich instrumentach pochodzących z siedemnastowiecznych i osiemnastowiecznych włoskich warsztatów. Blisko setka współczesnych kompozytorów stworzyła utwory specjalnie dla nich. Koncerty Die 12 Celisten der Berliner Philharmoniker oklaskuje publiczność Carnegie Hall, Imperial Palace in Tokio, goście Kanclerza Niemiec podczas oficjalnych wizyt państwowych. Jednak ze względu na zaangażowanie członków zespołu w intensywną działalność koncertową Orkiestry Filharmonii Berlińskiej, ich występy kameralne są rzadkością oczekiwaną przez cały muzyczny świat.

Źródło